کلوملای آویزان چیست؟ - اصلاح کلوملای آویزان با جراحی بینی

کلوملا، تیغه ای است از جنس پوست و غضروف است که در پایین سپتوم بینی قرار دارد و دو سوراخ چپ و راست بینی را از هم جدا می کند. کلوملا در واقع دیواره ای از جنس بافت بینی و متصل کننده ی نوک بینی به پایه ی آن است. این دیواره، پایه ی بینی را شکل می دهد و ساختار آن را فراهم می کند. منظور از کلوملای آویزان یک حالتی از چهره است که در آن، کلوملا از مرز سوراخ های بینی بیرون زده و یا رو به پایین می باشد. وقتی کلوملا آویزان باشد، به خصوص در حالت نیمرخ، بسیار به چشم می آید و تناسب زیبایی بینی را به هم می ریزد.

دلایل مختلفی می تواند باعث ایجاد یک کلوملای آویزان شود. در اغلب موارد، کلوملا به صورت مادرزادی و طبیعی و یا بر اثر جراحی بینی، حالت افتاده و آویزان به خود می گیرد که مشروح این دلایل را در زیر می خوانیم:

شرایط مادرزادی و ارثی. در برخی بیماران، کلوملا از بدو تولد حالت افتاده دارد. این نوع کلوملای افتاده ممکن است از سپتوم بینی نشات بگیرد که به صورت نامتناسب کشیده و دراز است و کلوملا را به بیرون هل داده. و یا امکان دارد موقعیت و جهت غضروف کلوملا این شمایل را ایجاد نماید.
آسیب یا جراحی بینی قبلی. جراحی بینی قبلی که در آن، غضروف بینی بیش از اندازه برداشته شده یا پره های بینی خیلی به عقب کشیده شده، کلوملای آویزان را ایجاد می نماید. علاوه بر آن، استرات کلوملا (Columellar strut) هم می تواند باعث افتادگی کلوملا شود. استرات کلوملا به معنای عمل پیوند غضروف برای بالا بردن نوک بینی یا ثابت نگاه داشتن آن در صورت انجام جراحی برای تغییر فرم است.

آناتومی مناسب و علت آن

کتاب های پزشکی قدیمی تناسب میان پره های بینی و کلوملا را اینطور تعریف کرده اند که اگر از نیمرخ به صورت شخص نگاه کنیم، کلوملا 2 تا 4 میلی متر از مرز آلار یا پره های بینی پایین تر باشد. اما در این تعریف، موقعیت مناسب مرز آلار مشخص نشده است. ممکن است یک بیمار کلوملای آویزانی داشته باشد و در واقع، به عقب کشاندن پره های بینی باعث آن شده باشد. فهمیدن دلیل افتادگی کلوملا امری ضروری است زیرا باعث اقدامات اصلاحی مناسب می شود.

نشانه های کلوملای آویزان

سوراخ های بزرگ بینی با نوک افتاده
نازک بودن لب بالا
غضروف های جانبی کشیده
غضروف های جانبی محکمی که هیچ قوسی ندارند

نشانه های کلوملای شبه آویزان

شکاف آلار
ضعیف بودن غضروف های جانبی بینی
به عقب کشیدن مرز آلار یا پره های بینی
مرز آلار با انحنای بسیار شدید

کلوملای افتاده ممکن است به صورت طبیعی در صورت شخص وجود داشته باشد و یا مستقیما به دلیل جراحی بینی قبلی ایجاد شود. زمانی که بخواهیم کلوملای آویزان را بسنجیم، ساختارهای کلیدی بینی مانند نوک تیغه ی غضروفی بینی، تیغه ی غشایی و غضروف های جانبی در نظر گرفته می شوند. نواقص آناتومیکی که می توانند در افتادگی کلوملا دخیل باشند، شامل موارد زیر است:

نوک سپتوم بینی که بیش از حد کشیده و دراز است.
سپتوم غشایی زائد.
مدیال کرورای (medial crura) برجسته، عریض، منحنی، یا به عمود جهت گرفته .
مدیال کرورای کشیده با یک انحنا به شکل C.
طاق دهلیزی گشاد.
افتادگی مدیال کرورا.

زمانی که کلوملا به دلیل جراحی بینی قبلی آویزان می شود، احتمال دارد موارد ذیل باعث ایجاد آن گردند.

استرات کلوملا یا پیوند غضروف نوک بینی که مانند یک دم بیرون می زند.
شکاف دوخته شده ی مدیال کرورا که کاری می کند کلوملا بیشتر به چشم بیاید.
یک گرفت (graft) یا پیوند که به عنوان سپر عمل می کند و بسیار ضخیم است.
از بین رفتن برآمدگی نوک بینی در جراحی قبلی.

معاینه و درمان کلوملای آویزان

کلوملای آویزان می تواند نشان دهنده پره های به عقب کشیده شده باشد یا شبیه یک سوراخ در مرز بین پره های بینی و کلوملا نمایان شود که در این شرایط، پره های بینی خیلی به عقب کشیده شده اند. در برخی موارد، هر دو مشکل در کنار هم وجود دارند. اما درمان کلوملای افتاده و پره های به عقب کشیده شده کاملا با هم فرق دارد. به همین دلیل، این دو شرایط باید در معاینه ی پزشکی با دقت از هم تمیز داده شوند. در طول معاینه، کلوملای بیمار در رابطه با منطقه ی سوراخ های بینی به دقت بررسی می شود. چنانچه بیمار سابقه ی جراحی بینی داشته باشد، میزان تاثیر جراحی بینی اولیه بر ظاهر کلوملای افتاده برآورد می شود. زمانی که افتادگی بیش از حد کلوملا تایید شود، دکتر شما می تواند بهترین روش جراحی را برای رفع این مشکل معین کند.

روش های جراحی

هدف از تغییر شکل کلوملا، ایجاد تناسب میان کلوملا و منطقه ی سوراخ های بینی (که به آن منطقه ی آلار یا پره های بینی هم می گویند) است. روش جراحی احتمالا شامل کوچک کردن کلوملا و بالا کشیدن غضروف آن خواهد بود. این عمل معمولا با روش “زبانه در شیار (Tongue-in-groove)” انجام می شود. در این روش، کلوملا به سپتوم پشتی بینی بسته می شود و از افتادگی دوباره ی کلوملا جلوگیری می شود. این عمل بسیار حساس است و به دقت و ظرافت نیاز دارد. یک جراح بینی با تجربه به هنگام اصلاح کلوملای مادرزادی و یا ناشی از جراحی بینی، توجه ویژه ای به فرم پره های بینی، زاویه ی نوک بینی، وجود ناحیه ی سوراخ مانند بین پره بینی و کلوملا، مقاومت و حجم غضروف های نوک بینی، شکل لبه ی پره های بینی، موقعیت سپتوم بینی و تناسب میان نوک بینی و کلوملا و لب بالایی خواهد داشت.